Czy zwykły NDA sprawdzi się w branży muzycznej? Co zrobiłby Dave Grohl?

Kilka lat temu frontman Foo Fighters wpadł na nietypowy pomysł promocji trasy koncertowej. Czy taka akcja mogłaby się udać bez zawarcia umowy o poufności (NDA)?

 

Plan Dave’a Grohla przewidywał ogłoszenie rozstania grupy, poprzedzonego publicznie rozgrywanym konfliktem. Po kilku tygodniach zespół miał ogłosić „Reunion tour”. Akcja miała być oczywiście żartem. Organizowanie „reunion” po tak krótkim czasie od rozpadu grupy brzmi przecież dość niedorzecznie. Do realizacji planu w końcu nie doszło, może i dobrze – pomysł był raczej etycznie wątpliwy.

Gdyby podobna akcja miała się jednak udać, musiałaby zostać zachowana w pełnej tajemnicy. Najlepszym rozwiązaniem zapewniającym pomyślność kampanii byłoby podpisanie dobrze sformułowanej umowy o poufności.

O tym, dlaczego profesjonalnym muzykom potrzebne są umowy NDA pisaliśmy ostatnio w artykule Kosztowne sekrety – co łączy Marilyna Mansona, Daft Punk, Varius Manx i Kanye Westa? – Musicodex – prawnicy od muzyki

 

Czy korzystanie z wzorów umowy o poufności jest dobrym pomysłem?

Wzory umowy o poufności można znaleźć na wielu stronach internetowych. Kuszącym może być pomysł wykorzystania takiego dokumentu w swojej własnej sprawie.

Użycie wzoru umowy może prowadzić jednak do absurdów. Standardowe dokumenty najczęściej ustanawiają bardzo szeroki i kategoryczny obowiązek utrzymania w tajemnicy wszelkich warunków i okoliczności współpracy.

Przykładowy zapis: „Strona Otrzymująca zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy wszystkich informacji uzyskanych przez Stronę Otrzymującą w związku z prowadzoną współpracą”.

W świecie muzyki ścisłej tajemnicy podlegają najczęściej informacje dotyczące wysokości wynagrodzeń, przebiegu negocjacji czy planowanych terminów premiery. Niektóre informacje byłoby jednak trudno całkowicie ukryć, a próby zachowania ich w sekrecie mogłyby się okazać nieopłacalne dla każdej ze stron.

Artyści często chcą opowiadać w wywiadach o przebiegu prac nad wspólnymi utworami: o tym co działo się w studio, kto napisał piosenkę, jak pojawił się pomysł na kolaborację. Zdradzanie kulis prac nad utworami jest przecież często elementem promocji.

Idealnym przykładem jest fragment poniższego wywiadu z Darią Zawiałow, w którym artystka opowiada o współpracy z Quebonafide (od 10:25) . Piosenkarka podkreślając, że pewne informacje muszą pozostać tajemnicą, dzieli się anegdotą o tym, że nagranie wspólnej piosenki zajęło artystom jedynie 18 minut.

 

O zagrożeniach związanych z korzystaniem z wzorów umów dowiesz się z naszego filmu:

Wiele wzorów NDA zawiera zapisy zobowiązujące do zachowania tajemnicy na czas trwania współpracy i na kilka lat po jej zakończeniu. Tego rodzaju postanowienia nie byłyby raczej korzystne w sytuacji Foo Fighters. Akcja wymyślona przez Dave’a Grohla miała być żartem, a muzycy mieli się zdekonspirować jakiś po ogłoszeniu trasy. Wiązanie ich tajemnicą na kilka lat, niezależnie od momentu zakończenia „pranku” byłoby pozbawione sensu.

 

Do kogo najlepiej się zwrócić w sprawie muzycznego NDA?

Klasyczne NDA, nawet jeśli zostanie przygotowane przez prawnika, może nieskutecznie chronić interesy osób z branży muzycznej.

W świecie muzyki sprawy zawodowe często przeplatają się ze sprawami prywatnymi. Nagrania wspólnych płyt bywają początkami przyjaźni, a promocja nowych materiałów często wiąże się z udziałem w imprezach z osobami z branży.

Umowa o poufności dla artystów powinna zatem zawierać umiejętne określenie obszarów podlegających tajemnicy, przy jednoczesnym poszanowaniu realiów pracy w środowisku muzycznym.

Wydarzenia muzyczne mogą przebiegać na różne sposoby, a zabawa na nich może okazać się trochę zbyt dobra. Publikacja ośmieszającego artystę filmiku ze wspólnego spędzania czasu może negatywnie odbić się na wizerunku, nawet jeśli autor nagrania nie miał złych zamiarów.

Trafnym przykładem jest afera związana z urodzinami u Piaska. Na serii video z imprezy można było zobaczyć m.in. jubilata wykrzykującego hasło  „j***ć biedę, PiS i Konfederację” oraz Majkę Jeżowską śpiewającą o zamiłowaniu gwiazdora do substancji odurzających.

Zachowanie artystów można interpretować jako zwykłe wygłupy w gronie znajomych, jednak niezależnie od intencji gości, filmiki odbiły się szerokim echem i wywołały lawinę negatywnych komentarzy. Wszystko przez to, że jedna z zaproszonych osób udostępniła dokumentację z imprezy, chcąc podzielić się miło spędzanym czasem. Majka Jeżowska twierdzi nawet, że goście prosili autora filmiku o niepublikowanie go w sieci, chcąc by przebieg spotkania pozostał tajemnicą.

Warto też wspomnieć, że tego typu zdarzenia mogą wpływać na możliwości zarobkowe artysty. W momencie wybuchu skandalu piosenkarz był związany z TVP2 jako juror programu „The Voice Senior”. W odpowiedzi na filmiki z urodzin gwiazdora, TVP wystosowało oświadczenie, w którym podkreśliło, że „nie akceptuje wulgarnych i gorszących zachowań, w tym takich, jakie zaprezentował ostatnio Andrzej Piaseczny” oraz że „wyraża ubolewanie, że do takiego poziomu mogła zniżyć się osoba zaproszona do udziału w programie telewizji publicznej”.

TVP nie podjęło decyzji o zwolnieniu Piaska, tłumacząc, że „wybryk” jednej osoby nie powinien wpływać na zawieszenie całego show. Podkreślono jednak, że „mowa nienawiści” czy „afirmacja używania narkotyków” mają wpływ na przyszłe decyzje telewizji co do angażowania danej osoby w programie. Zaznaczmy, że nie chodzi tu tylko o potencjalne decyzje TVP. Również inne stacje telewizyjne czy sponsorzy przed złożeniem oferty współpracy analizują wizerunek artysty. Abstrahując od kontekstu politycznego – jakiekolwiek kontrowersje związane z danym artystą zmniejszają szanse na otrzymanie przez niego ofert współpracy z telewizjami czy sponsorami.

W związku z tym, dobrym pomysłem jest zapobieganie sytuacjom, w których artysta nie ma kontroli nad materiałami na swój temat. Tajemnicą można bowiem objąć również zdjęcia lub filmy, na których uwieczniona jest osoba podpisująca NDA.

 

Agnieszka Gębala, Marcin Barański